Bardzo próbuję nie robić wielu rzeczy naraz. Z reguły staram się nie mieć na drutach więcej niż jednej robótki, nie czytać kilku książek jednocześnie, rozgrzebywać kilku tekstów na raz. Zbyt często kończy się to dramatem - rozstaniem, porzuceniem i, niestety, niewiernością z mojej strony. Ostatnio jednak zrobiłam wyjątek: połączenie upałów i potrzeby mobilności sprawiło, że prawie gotowy sweter powędrował do pudła na dwa miesiące. Ale teraz, u progu jesieni, chyba czas się z nim przeprosić.
A przepraszać jest za co - nie tylko za leżakowanie, ale też za zepsute podkroje pach. Sweter jest robiony raglanem od góry według wzoru Pam Allen i chociaż robiłam wszystko według rozpiski i mierzyłam go w trakcie na B., która ma go nosić, podkroje wyszły za duże - i to o około 13-14 oczek. Nie mam pojęcia ani jak do tego doszło, ani jak się pozbyć tej złej skłonności, bo przy każdym swetrze mam ten sam problem. Czeka mnie zatem gubienie oczek na rękawie, które nie stworzyłoby efektu bufy - na razie na płasko wygląda to tak:
Zobaczymy, jak się będzie prezentowało na nosicielce; wstępne testy wskazują, że buf udało się uniknąć. Pytanie tylko, jak rozwiązać ten problem u źródła, czy w tym przypadku pomogłyby rzędy skrócone na biuście (i jak je zastosować w gotowym wzorze?), czy po prostu na plecach dodawać mniej oczek na raglan? A może po prostu należy pokochać bufy jak moja idolka z dzieciństwa?
A przepraszać jest za co - nie tylko za leżakowanie, ale też za zepsute podkroje pach. Sweter jest robiony raglanem od góry według wzoru Pam Allen i chociaż robiłam wszystko według rozpiski i mierzyłam go w trakcie na B., która ma go nosić, podkroje wyszły za duże - i to o około 13-14 oczek. Nie mam pojęcia ani jak do tego doszło, ani jak się pozbyć tej złej skłonności, bo przy każdym swetrze mam ten sam problem. Czeka mnie zatem gubienie oczek na rękawie, które nie stworzyłoby efektu bufy - na razie na płasko wygląda to tak:
Zobaczymy, jak się będzie prezentowało na nosicielce; wstępne testy wskazują, że buf udało się uniknąć. Pytanie tylko, jak rozwiązać ten problem u źródła, czy w tym przypadku pomogłyby rzędy skrócone na biuście (i jak je zastosować w gotowym wzorze?), czy po prostu na plecach dodawać mniej oczek na raglan? A może po prostu należy pokochać bufy jak moja idolka z dzieciństwa?
Jak tylko słyszę 'bufki' to mi się właśnie A. Shirley przypomina. :)
ReplyDeleteJa tam uwielbiam.
A co do rozwiązania, to w zależności od tego co kto woli/ co mu pasuje- to albo robić wcześniej oddzielanie a zrobić taki podkrój jak zwykle, albo zwyczajnie zmniejszyć ilość oczek pachy.
Rzędy skrócone na przodzie to też super pomysł, ale w tym miejscu jeszcze ich nie robiłam.
Powodzenia!
Ja niestety wyglądam w bufkach jak skrzyżowanie Arnolda Schwarzeneggera z brokułem, więc bufy to raczej powód do zagłębienia się w otchłani rozpaczy niż ekscytacji.
DeleteNo ja właśnie też jeszcze nie robiłam rzędów skróconych na przodzie - na razie po prostu gubiłam oczka na rękawie szybciej niż według rozpiski należy, ale muszę popróbować innych opcji. Dzięki za sugestie! :)